se o teu signo é xogar, xógao todo. se o teu signo é arder, arde con todo. se o teu signo é cantar, cántao todo, a túa camisa, o teu patio, a túa saúde... (Silvio Rdgz)

"se buscas resultados distintos, non fagas sempre o mesmo" (A. Einstein)
"non basta saber, débese tamén aplicar. Non é suficiente querer, débese tamén facer" (J.W. Goethe)

Mariñeiros da Marola, // de Illas Cies e do Orzán, // remendade ben as velas, // dáille sebo ás cordas xa; // reparade as vellas redes, // os coitelos afiái // i aprestaivos, mariñeiros, // pola patria a mariñar. // Dende o Norte americano // chega a España occidental, // de ignominias e de aldraxes // unha negra tempestad, // e nas olas que levanta // i en Galicia van parar, // ¡cuspos flotan de desprecio // para vós e vosa nai! // Mariñeiros da Marola, // de Illas Cies e do Orzán, // non seredes mariñeiros // si temedes hoxe ó mar; // unha forca en cada verga, // na cintura un bon puñal, // no temón un brazo forte // i a bogar, bogar, bogar ... // Mariñeiros da Marola, // de Illas Cies e do Orzán, // grande pesca vos agarda // si sabedes ben pescar; // unha lencha de centollas // vinte cinco pesos val, // un cargamento de yankees // valvos ... ¡a inmortalidá! // Manuel Curros Enríquez

Se eu paso por ser un político atípico, non é tanto polo meu xeito de abordar o combate canto porque, en rigor, eu non son nen fun nunca propriamente un político senón un inteleitual que non se furtou a combater na loita política. Por iso desafino ou resulto disonante. Mais tamén por iso, entroques, encaixo na tradición e na cultura política do nacionalismo galego e estaría fora de lugar en calquera das outras. Eu recoñézome nos meus ancestros e devanceiros, que sempre se moveron por valores e nunca aceitaron postergalos nen eludilos, nen índa menos sacrificalos, cando entraban en conflito ou estorbo cos obxetivos imediatos ou as esixencias instrumentais da acción política. Para ben e para mal. E estaban no certo: de non teren sido así, o nacionalismo galego non tería chegado aos nosos días e a nación galega, Galiza como realidade nacional, non tería sobrevivido ás pancadas da historia de España en Galiza, teríase esfarelado, comesta pola couza da cociña política que fadalmente suplanta á política xenuina cando os valores son supeditados á eficacia na conquista e no exercicio do poder. X.M. Beiras